Voor de derde keer op rij een rondje Italië, maar saai? Nee hoor! Zeker niet als je de variatie in het oog houdt, zoals vandaag, nu eens over Maastricht en Verviers, de weg op naar Prüm en via de bierstad Bittburg naar Trier, zo kom je er ook.
Men buigt zich het hoofd, de politici, de Nederlandse burger, want hoe toch de crisis, de economische crisis de baas worden? Maar het antwoord is eigenlijk uitermate eenvoudig, al moet het wel gezien worden, worden willen gezien, maar ja, dat willen, dat wil men niet, dat wil men, om onbegrijpelijke redenen, niet.
Via Saarbrücken, Zweibrücken, Bitche en Hagenau kwam ik aan bij de eerste klant vandaag, net even over de Rijn, in Lichtenau en toen die er uit was reed ik naar Strasbourg, aan de noordkant, want daar had ik ook nog een afleveradresje, maar die bleken de deuren al toe te hebben.
Het betrof negen paletten enveloppen, en net op het moment dat ik besloot de floppen één voor één in de bus te doen, kwam er iemand van het bedrijf opdagen die mij vertelde dat na 13.00 uur de zaak gesloten was, maar uit voorzorg pakte hij de handel toch maar aan.
Het is immers totaal improductief wat ze doen, de voetballers, de hoogspringers, de zwemmers, de hardfietsers, maar voor die non-productiviteit strijkt men soms meer dan een vermogen op.
Na die laatste klant vandaag vertrok ik richting grens, het was bloedwarm, hoog ik de lucht ontstonden schijnbaar vanuit het niets diepgrijze wolken, boven de Elzas bliksemstralen, ik reed vanaf Mackolsheim langs de rijn, tot vlak voor Mühlheim waar ik de Rijn overstak. Niet lang daarna bereikte ik Bad Säckingen, het einddoel vandaag.
In de avonduren fietste ik bij 30 graden een 15 kilometer, bewegen is immers gezond, nietwaar?
En nu net hier zit het onderscheid: Bewegen, sporten, zolang het op amateurniveau blijft, maar om nu miljoenen te stoppen in iets wat niets oplevert is economisch onverantwoord en juist daarom ben ik er niet rouwig om dat die te duur betaalde Nederlandse jochies nu reeds thuis zijn. Dat scheelt misschien een beetje.
Indien alle betaalde sport morgen zou ophouden te bestaan, die voetballers gewoon is aan het werk gaan (het zijn nu, min of meer, veredelde steuntrekkers) en ook alle andere beroeps"sporters" afzien van inkomen uit sport, komt er zoveel poen vrij dat de crisis meteen verleden tijd is.
Maar ja. Dat moet je dan wel zien, willen zien.
Maar "we" willen, dwazen dat we zijn, niet.
Aldus schreef ome Willem.
---
