Vanmorgen dus nog in het donker de rommel er uit en andere spullen er in, dat ging allemaal best, en even na achten vertrokken en de weg genomen die ik dan altijd neem. Het is nu eenmaal de kortste, meest vlotte en daarenboven ook nog eens uitermate rustig.
Om niet in herhaling te vallen even snel, voor de nieuwelingen, globaal de route: Maastricht, Verviers, Bittburg, Saarbrücken, Zweibrücken, Bitche, Strassbourg en vandaar de snelweg op richting Bazel en binnen een kleine negen uur opgehouden bij de stad Freiburg im Breisgau.
Als kleine variatie is nog het vermelden waard dat ik bij zonnig weer vanaf Maastricht over een alternatieve route naar Verviers reed, over Julemont, en later, toen ik voor de tweede keer Duitsland inkachelde, niet doorgereden naar Offenburg, maar rechts af direct richting Lahr, maar verder bleef alles zoals al een paar keer eerder werd gereden. Toen ik in Althornbach, vlak voor de franse grens, van een pauze genoot in een heel klein houten etablissement hoorde ik op de aldaar aanstaande radio dat er tussen Koblenz en Ludwigshafen, dus op de "61", een "Volsperrung" was, dus ik was temeer blij niet de overwegend dogmatische zwitserlandroute had genomen.
Inmiddels begint zo zachtjes aan het boomblad van kleur te veranderen, aanwijzingen van de naderende herfst, hoewel het weer daar, althans vandaag, weinig aanleiding toe gaf want het grootste deel van de rit voltrok zich onder een zonnige, zei het half bewolkte, lucht. Alleen vanaf Bitche, toen ik door het dal richting Hagenau reed, leek het er op dat er erg boos weer aan zat te komen. Een dik wolkendek, even flinke regen, het zag er allemaal erg stoer uit, maar bij Strassbourg reed ik alweer in het zonnetje.
Tegen de wederzijdse bergen aan, rechts de Elzas, links het Zwarte Woud, waren prachtige wolkenflarden te zien die als het ware er tegenaan geplakt waren en het geheel gaf de indruk alsof het hier om die geheimzinnige bergen ging waarvan je leest in de boeken van Maarten Toonder. Bij tijd en wijle voelde ik mij een ware Bommel die in zijn oude schicht door het vlakke land snorde omringd door mysterieuze op mij neerkijkende toppen terwijl flinke tabaksvelden, afgewisseld met maisakkers zich vlak naast de weg bevonden en Dundenheim alsook Ichenheim op de B 36 als variant voor Dubbeldam konden doorgaan.
Kom, ik rond maar eens af. Het is immers al laat!
Aldus schreef ome Willem.
---
