Tegenwoordig echter kijkt men mij steeds dwazer aan als ik om de weg vraag en men mij dan wijst op mijn navigatie die ik niet heb: ik vraag gewoon de weg en het moet inmiddels wel een hele eer zijn om die aan mij te vertellen zodat men ooit kan verhalen: "Ik mocht hem de weg wijzen!"
Welaan, een dergelijk tafereel speelde zich heden in de buitenwijk van Plzen af en een oude buschauffeur tekende de weg voor mij uit. Zulke tekeningen dreigen zeldzaam te worden!
Op de brouwerij gekomen meldde ik me bij de expeditie en binnen niet al te lange termijn had ik, ondanks dat er voor mij nog drie containers geladen moesten worden, het gerstensap er in en keerde terug naar het expeditiekantoor. Maar daar aangekomen werd mij duidelijk dat er iets niet klopte met de documenten, iets met nummers of zo en het kon nog wel een paar uur gaan "duren". Welaan, ik gaf de dame van het expeditiekantoor mijn telefoonnummer en vertrok, nu met de trolleybus, (een "uitvinding" van ingenieur Skoda, jaja, dezelfde als die van de auto's) a raison het bedrag van tien kronen en stapte na vier haltes, bij een groot plein, namiesta, midden in het centrum, uit en wandelde ondermeer door een schitterend park waar ik stuitte op een standbeeld van Bedrich Smetana. Even later, een paar honderd meter verder, op eentje van Josef Smetana. Wel, de eerste mag bekend zijn, de componist van de Moldau uit Ma Vlast, maar die tweede was mij volslagen onbekend maar uit het opschrift meende ik te kunnen lezen met het standbeeld van een wijsgeer te maken te hebben. Na een tijdje lopen passeerde ik de schitterende synagoge en weer even later, op de Namieste republika, een prachtig gotisch kerkgebouw met wel enorm hoge ramen.
Nadat ik weer eens een heerlijke klobassa met horcicu had verorberd, ging mijn telefoon. De papieren waren gereed zodat ik terugkeerde naar mijn truck, de papieren ophaalde en vertrok. Op dat moment reed mijn schoondochter met haar dochter en man Plzen binnen en na wat ge-esemes vonden we elkaar niet ver van het centrum en hielden een korte familiebijeenkomst, maar na een drie kwartier vertrok ik en al gauw liet ik de bier- en autostad, de Skoda- en Urquelstad, achter mij, op weg naar Sokolov en via Cheb reed ik weer Duitsland in en passeerde de stad van de eerste popmuzikant, Wagner, Bayreuth, de stad ook waar Friedrich Nietzsche op 27 oktober 1868 voor her eerst, zo las ik gisteravond bij Safranski, een muziekuitvoering van Wagner bijwoonde: Tristan und Isolde. Welaan, daarna was het vlot gedaan, nog even Bamberg voorbij en toen stop, nog maar nauwelijks zes uur gereden vandaag, maar toch al weer half acht. Morgen nog een restandje en we zijn weer thuis en dit dagje in Plzen neemt niemand mij meer af.
Aldus schreef ome Willem.
---
