Een uitzonderlijk titel voor dit bericht, maar ik kan er niet omheen. Vanmorgen vroeg in het donker, vergezeld van een halve afnemende maan, weggereden uit Lyon naar het zuiden. Gisteren kwam over het nieuws dat vanwege sneeuwval de weg Nimes-Perpignan was afgesloten, in ieder geval voor vrachtverkeer. Nadat ik de meeste spullen op mijn losadres in Cavaillon achterliet, wurmde ik mij, om zo te zeggen, via Saint Remy en Provence, waar nu aardig wat sneeuw lag bij min drie graden (vorige week 18 graden en een mooie voorjaarsdag!), Garons en La Grande Motte naar Montpelier waar ik even de autoroute probeerde, maar ging er vanwege de opstopping snel weer van af, nam de oude weg die overigens ook aardig vol was, en kwam bij Poussan bij de volgende oprit van de autoroute en aangezien het daar niet druk was gokte ik het er op. Alleen vrachtverkeer werd toegelaten en zo reed ik verder naar het zuiden. Maar bij Beziers dreigde het mis te gaan; meer dan 25 kilometer twee rijen dik vrachtverkeer en ik kon er gelukkig nog net af, reed om Beziers heen en ging de oude weg naar Narbonne op. Daar kwam ik vóór het dorpje Cousan in een file van drie kilometer die meer dan een uur duurde. De reden daarvan is mij onbekend gebleven. Daarna bij Narbonne west weer de autoroute op die betrekkelijk rustig was. Dat ging prima tot de "peage" bij Le Boulou, zes kilometer voor de spaanse grens. Overigens was de sneeuw die er gisteren was gevallen niet eens zo heel erg veel. In Zwitserland, Oostenrijk of Duitsland had men daar niet moeilijk over gedaan, maar hier sluiten ze voor een lange tijd, en langer dan nodig is, de weg af. Gevolg is natuurlijk dat er dan, zodra er wel gereden kan worden, meteen exorbitant veel vrachtwagens op de weg zitten, zoals nu het geval was. Maar goed: ik moest alleen nog van de ene naar de andere zijde van de grens en had dit binnen mijn rijtijd met gemak kunnen halen, ware het niet dat ik over zes kilometer meer dan twee uur deed: zowel naar boven als naar beneden stond alles vast en de eerste afrit was ook afgesloten. Toen ik de hoofdtolpoort van de snelweg in Spanje naderde, werd deze zomaar om half vijf volledig afgesloten, stond daar drie kwartier stil en hoorde op de franse radio dat achter mij ondertussen dertig kilometer file stond en kennelijk doordat men inzag dat de chaos helemaal compleet was geworden, zette men de tolpoort weer open. Het hele gedoe heeft echter nu tot gevolg dat ik op mijn schijf meer dan elf uur heb gereden, vanaf tien uur geen fatsoenlijke "officiele" pauze heb kunnen maken en ook nog eens over de toegestane diensttijd kwam hetgeen, als het tegen zit, na vier weken kan resulteren in een absurde bekeuring van meer dan tweeduizend euro (afhankelijk van het land waar ik word staande gehouden) terwijl ik tegen deze overmacht volstrekt niets kan en kon doen! Maar nu even terugkomen op de bovengemelde titel.
Toen ik uiteindelijk Spanje in reed, stond aan de andere kant richting Frankrijk een eindeloze file van meer dan dertig, veertig kilometer lang, twee rijen dik en ook de nevengelegen oude weg stond volkomen klem, terwijl de weg op en naar de grens, zo had ik gezien, volledig vrij was, maar doordat er bij de tolpoortjes steeds weer verkeer onnodig werd tegengehouden, werd de file alleen maar langer en is deze gekte een in de hand gewerkte gekte waarvan de achterliggende bedoelingen mij niet duidelijk zijn. Maar door deze in de hand gewerkte vertragingen ben ik natuurlijk vast niet de enige die met zijn rijtijd in de knoop kwam. Niettegenstaande dat: ik heb vandaag ondanks de hindernissen Spanje bereikt en we wachten maar tot morgen af hoe het verder zal gaan. Aan gene zijde zie ik nog een stilstaande rij trucks richting Frankrijk staan en hier, op dit autobaantankstation, loopt het alweer vol met vrachtverkeer en ook bussen, bussen vaak vol met schooljeugd, die ook allen hebben vastgezeten in de file en die hier vol rumoer het restaurant binnen stormen. Ik vertrek maar weer snel weg uit dit gekkenhuis en trek me terug in mijn stille cabine. Gelukkig staat er geen collega met bulderende koelmotor naar mij zodat ik goed zal kunnen slapen.
Aldus schreef ome Willem.
---
