Vanmorgen weer erg vroeg weggegaan, uitsluitend om Milaan voor de verkeersdrukte binnen te gaan, Milaan, waar ik aan de noorkant moest wezen bij de multinational Clairant in Palazzolo di Milanese, midden in het centrum van deze voorstad alwaar ik een chauffeursergernis tegenkwam. Clairant heeft voor de slagboom een parkeerplaats met wel plek voor zes vrachtwagencombinaties, maar de portier heeft opdracht geen vrachtwagens toe te laten voor achten wat tot gevolg heeft dat de vrachtwagens in het stadscentrum op de rijbaan moeten wachten en dit weer tot -terechte- ergernis van het plaatselijk verkeer, maar in plaats de multinational er op aan te kijken worden wij er op aangekeken. Maar goed, alles went op den duur, ook dit soort tonelen. Na bij deze klant na achten de spullen te hebben gebracht terug gereden richting Dommedossola alwaar ik nog voor de middag mijn terugvracht er in had. Maar om verder te gaan eerst naar de dogana voor een transitdocument voor Zwitserland, die om twee uur klaar zou zijn en de tussentijd heb ik gebruikt om wat heerlijke italiaanse artikelen zoals reggio parmenzana, parmenzaanse kaas, in te kopen. Trouwens, op het bedrijf waar ik laadde had men heerlijk lasagna in de bedrijfskantine dewelke ik ook niet mijn neus voorbij kon laten gaan. Wat het weer betreft: er kwam een heerlijk zonnetje door en de temperatuur steeg wel tot 16 graden maar toen ik weer de bergen in ging om over de pas wederom in de Valais te komen somberde het weer weer. Bij dit mooie onstuimige herfstweer tussen Brig en Sion vond ik het toepasselijk om een onstuimig deel van de opera Cosi fan tutte te beluisteren, vooral dat deel waar de verklede vrienden net doen alsof ze een arcenicumvergiftiging hebben opgelopen. Tussen Brig en Sion kom je trouwens door het plaatsje Leuk. Grappig land dat Zwitserland, bij Zuerich heb je ook nog lachen: heel wat gezelliger als buurland Oostenrijk met zijn Wenen en Klagenfurt. Oh, ja, toen ik langs Lausanne reed belde ik nog even met een aldaar wonende kennis die net in de supermarkt van Lausanne boodschappen aan het doen was en die mij vreugdevol meedeelde dat hij deze week weer pappa was geworden. Samen keken wij, hij vanuit de supermarkt en ik vanuit de cabine, over het meer naar de lichten van Thonen en Evian en ik feliciteerde hem. Na een goed uur was ik weer in La Douce France en sta nu even voorbij Pontalier. De ergernis van gisteren ben ik kennelijk al weer vergeten.
Ome Willem.
---
