Na een diepe slaap schrok ik vanmorgen reeds om drie uur wakker waarna ik niet meer in slaap kwam terwijl ik niet mocht vertrekken. Gek eigenlijk dat je dan je tijd moet uitzitten want elf uur stilstaan is voor mij vaak veel te lang vooral als je eindelijk naar huis wilt. Dus dan maar een boek er bij gepakt om het zinloze wachten wat minder zinloos te maken. Buiten was het weer aardedonker, een flamboyante sterrenkoepel boven mij en het maanschilletje van avond was niet meer te zien. Om tegen half zes het verhikel gestart en in alle donkerte koers gezet naar Auxerre waar ik zelfs pardoes de weg even kwijt was, maar na deze te hebben hervonden de richting van Troyes opgegaan en pas na Troyes kwam de zon op en verlichtte het net opgekomen wintergraan van de franse graanschuur. Daarna kwam ik weer door de champagnestreek van Vertus waar de druivenstruiken, in het algemeen de chardonnay, geheel kaal waren, en daarna van Reims via Charleroi en Brussel naar Antwerpen gereden waar het licht begon de miezeren. Vanaf Antwerpen richting Bergen op Zoom gegaan maar bij Stabroek de weg verlaten en bij Putte de oude grens over. Putte, ik geloof de enige voormalige grensplaats die aan beide zeiden hetzelfde heet, Putte gemeente Woensdrecht en Putte gemeente Stabroek. Daarna de oude weg gevolgd, langs (voormalig?) legerbasis Ossendrecht naar Hoogerheide waar ik de deellading die ik in Sancerre had opgehaald daar af leverde. Betrokken firma moet er nu voor zorgen dat die lading in Cork (Ierland) terechtkomt. Daarna naar huis en toen kwam ik echt in Nederland hetgeen wil zeggen dat ik mij achteraan in de file heb aangesloten. De reis Roosendaal huis nam bijna net zoveel tijd in beslag als Auxerre Brussel. Ik neem er nu maar een dormeuse op. Tot volgende week maar weer.
Aldus schreef ome Willem.
---
