Het was een kille dag, maar gelukkig weinig wind dus was het wel uit te houden zo achter bij de oplegger die ik bij één van de hoge kantoorreuzen had weten te parkeren door omzichtig tussen divers straatmeubilair en geparkeerde voertuigen heen te manouvreren. Ergens vanuit het hoge kantoor ontving ik steeds één palet, gebracht door twee opgeschoten jongens, werkstudenten of zo, maar die daarvoor wel het halve gebouw door moesten struinen.
Zo nu en dan liep ik even het benedenvertrek van het hoge pand binnen waar zich een lunchroom, speciaal voor hongerige pennenlikkers en beeldschermkijkers, bevond en ik kon mij er, met een warme beker koffie, even warmen; op één van de zijwanden stond in grote letters een engelse tekst, die, vertaald, luidde: "het is niet het moeilijkste mensen te leren omgaan met nieuwe iedeen, maar het moeilijkste is om mensen te leren de oude ideeen te vergeten".
Het duurde bijna vier uur voordat de laatste palet ergens vanuit de wolkenkrabber in de oplegger stond; met enige stuurmanskunst wist ik het voertuig uit haar benarde positie te bevrijden; het was lang geleden dat ik een soortgelijke klus te doen kreeg; laden midden tussen hoge kantoren van de Bijlmer. Bij het vertrek dacht ik nog even terug, aan de eerste doorgaande hoofdweg die hier kwam en waar ik destijds tijdens mijn rijlessen in een mini-Simca wel eens overkwam: alles was nog niets hier; slechts hier en daar groeide de eerste honingraatwoning, realisatie van de plannen van ene Van Hall, toen burgemeester van Amsterdam.
Inmiddels een stadsdeel met geschiedenis; oplossingen van toen werden in later tijden problemen, criminaliteit vierde soms hoogtij, ik herinner mij de Gliphoeve waar het toen niet erg pluis was; een flat die ooit bezoek kreeg van een neerstortend El-Al-toestel; later werd, na herstel, de bouwkolos omgenaamd in Ganzenhoef. Overigens; de benaming van de buurt verliep op alfabeth; moest je bij een straat met een D zijn, kon je die vinden tussen de C en de E.
Nog even wat bijladen op "de zaak", en toen kon ik vertrekken, vertrekken naar het oosten en het zag er niet al te vrolijk uit. Nog een klein stukje Duitsland in; reed kwamen de eerste sneeuwvlokken mij tegemoet; een eerste winterse speldenprik; hoe zal 't aflopen van de week?
Zo eindige de dag.
Gisteren.
Aldus schreef ome Willem.
---
