Wederom weer op weg, nu weer naar het zuiden en daarbij is het eerste gedeelte van deze reis, de eerste paar uur, een duplicaat van de route van veertien dagen geleden, de weg Antwerpen, Brussel, over Boom naar Brussel, dat doe ik altijd, en dan van Charleroi naar Couvin, een deel door Wallonië waar, in tegenstelling tot waar ik vorige week reed, in de loop der jaren nu net niets veranderde. De grote weg Bruxelles-Charleroi is nog net zoals deze was in 1974, de ring van Charleroi is, behoudens de toegestane maximum snelheid, geen snars veranderd en op de weg daarna richting en door Couvin naar de grens is, op wat betonnen middenbermen en andere verkeershindernissen na, nog even "belgisch" als weleer.
Maar na de franse grens te zijn gepasseerd wordt het anders, zowel de route die ik volg alswel de grote veranderingen die hebben plaatsgevonden: geen enkel stuk weg tussen de franse grens en Langres is aan een grondige renovatie ontkomen wat enerzijds natuurlijk een verbetering is en je sneller de route rijdt, maar anderzijds zijn de prachtige doorgangen door Vitry le Francois, Saint Dizier, Chaumont en nog vele andere dorpjes hier niet bij name genoemd, teloor gegaan, maar toch is er nog veel fraais overgebleven die het de moeite waard maakt deze route naar Dijon Lyon te rijden. Bovendien is zij een stuk sneller eenvoudigweg omdat ze ook korter is.
Even ten zuiden van Dijon de wijngaarden van de beste wijnboer van Frankrijk, Phillip Pacalet (google maar eens op die naam!) in Grevy Chambertin tijdens de pluk, bezocht waar ik ook een half uurtje heb meegeholpen door de plukkers moed in te spreken en zelf een kratje druiven heb afgevoerd (zie foto).
En ja, daarna nog even doorgekacheld voorbij Macon en sta nu op drie boogschutsafstanden van Lyon waar ik morgen wat pakjes op drie adressen ga afleveren waarna ik naar het oosten vertrek, de Alpen over. Daartoe heb ik vandaag een opera van W.A. Mozart (ik ben altijd nog vereerd dat ik dezelfde voorletters heb als deze vermaarde componist) beluisterd en wel de derde Lorenzo da Ponte-opera, Cosi fan tutte, hetgeen overgezet zijnde betekend: Zo zijn alle vrouwen, dit om mijn italiaans wat bij te spijkeren. Cosi fan tutte is de meest idiote opera die ik ken omdat er bij een weddenschap diegenen die de weddenschap verliezen hun uiterste best aan het doen zijn die weddenschap ook daadwerkelijk te verliezen, en uiteindelijk ook verliezen. Van de opera leerde ik nogal wat aardige uitdrukkingen waarvan ik er hier eentje laat volgen. In uomini, in soldati. Sperare fedelta?? (Vertaald: in mannen, in soldaten? Vertrouwen verwachten?) Non vi fate sentir, per carita! (Dit is vertaald zoiets als, laat me niet lachen).
Di pasta simili son tutti quanti Letterlijk: de "pasta" gelijk is het al, ofwel: het is (ze zijn) ook allemaal hetzelfde.
Enfin. U heeft het wellicht begrepen. Als ik morgen Lyon achter mij laat omdat ik mijn werk daar gedaan heb, zal na enkele uren mijn arbeidsterrein verlegd worden naar Italie. En dat werd wel weer eens tijd na meer dan zes weken.
Tot dan.
Ome Willem.
---
