Afgelopen vrijdag was het echt weer een "hoe werken we langs elkaar heen" dag en even, even maar kom ik er toch nog op terug om de lezer deelgenoot te maken van wat merkwaardige belevenissen.
Om zes uur 's-morgens had ik losafspraak te Wuppertal en de dagen daarvoor is er diverse keren gebeld door die klant wanneer het spul verwacht kon worden. Ach ja, men had er kennelijk haast mee, maar toen ik er voor zessen stond, bleek niemand iets te weten en wist men niet waar men met de spulletjes, een oplegger met ruim 100 250-liter-vaten, naar toe moest. Zelfs na twee uur wachten, bellen, vragen, zowel extern als intern, wist men geen raad met de goederen. Toen ik, nadat ik in mijn beste Duits had meegedeeld dat er al de hele week om de goederen was gezeurd, het voorstel deed om dan de handel maar weer terug naar Amsterdam te brengen, heeft men mij maar teneinde raad de goederen laten neerzetten bij een nabij gelegen transportbedrijf.
En toch was dit weer niet alles.
In Südlohn, even over de grens bij Winterswijk, zou ik een volle lading ophalen. Ik kreeg alles mee, met name het ordernummer, meestal een tamelijk cruciaal item en ik meldde mij rond half elf op dat adres.
Maar..... Het ordernummer was onbekend, met gevolg een nieuwe belronde en het heeft tot dik na éénen geduurd voordat men er uit was en ik geladen kon worden.
Als het allemaal een beetje goed was gelopen, had ik even na de middag thuis geweest, maar door al deze administratieve en organisatorische missers werd het dik na vijven.
Logistiek anno 2011.
---