Nog even en de maandag begint. Afgelopen dagen niet veel uitgevoerd en hier en daar met de fiets heen geweest en ook een paar aardige korte wandelingetjes gemaakt dat bij mij werkt als een geestverruimend middeltje waardoor ik wellicht weer wat inspiratie heb opgedaan voor de komende weken. Inmiddels gaat de lente ondanks het veel te frisse weer toch gestaag haar weg en hier en daar zijn reeds zomerkenmerken waar te nemen. Met de fiets passeerde ik nog een prachtig groengekleurde weide met dicht op elkaar staande paardenbloemen, geelgekleurd afgewisseld met grijze pluizebollen van de reeds uitgebloeide bloemen en daarboven een enorme donkere wolk vol regen waarvan leek of zij op orders van hogerhand zat te wachten om tot lossen van haar natte lading over te gaan en aan de randen van de grote donkere wolk ontwaarde ik lichtgrijze sluiers terwijl de zon zich al een tijd verborgen hield. Een tweetal koeien vermoedden niet wat hun dra te wachten stond en graasden goedgeluimd verder en hadden zelfs geen oog voor mij ondanks dat ik ze vriendelijk en in hun eigen taal toesprak door netjes "boeoeh" te roepen. Nadat ik thuis de fiets in de schuur parkeerde en binnenshuis was, een kop thee ingeschonken kreeg en ik naar buiten blikte zag ik dat de wolk haar lading van zich af wierp en vanuit de woonkamer ontwaarde ik reeds de eerste paraplu's met daaronder één of twee individuen. "Hoe zou het met die koeien zijn?" vroeg ik mij stilzwijgend af en mijmerde nog wat verder over van alles en nog wat en beeldde mij in dat ik weer over franse dreven rond reed. Maar dat is pas morgen weer.
Aldus schreef ome Willem.
---
