Het trommelvuur

Meer dan een week al niet. Meer dan een week geen bericht geschreven en ach, ik kondigde het langzaam uitgaan van de partij al aan. Hoewel: wellicht dat er nog zoiets verschijnt als afgelopen donderdagavond, de avond dat ik op de zesde zet een paard tegen een pion offerde omwille van een afschuwelijk sterke loper en een enorme voorsprong in ontwikkeling waardoor na 15 zetten de volgende stelling ontstond;

Wit:  K h1,  D g4,  T a1 en T f1. L b3, P e4 en verder: a2, b2, c2, e5, f4, g2 en h2 en zwart Ke8,  D b6,  Ta8 en h8, Pb8,  Lc8 en Lf8  en a7, b7,  c6,  d7,  g6 en h8; waarbij zwarte stukken, op de dame na, niet werden beroerd en in de stelling amper beroerd kunnen worden. Na enkele zetten was het dan ook uit en tevreden keerde ik met een vol punt naar huis.

Er zijn immers momenten dat er ontwikkelingen zijn die het belichten ervan waard zijn; zoals thans het aankomend referendum over één of ander verdrag; een referendum dat de partij die het initiatief nam om een referendum mogelijk te maken, de D66, het opeens belachelijk vindt dat er thans een referendum wordt gehouden; kennelijk opdat het onderwerp haar niet aanstaat.

Maar de tijd dendert door; thans bevind ik mij ergens waar gisteren honderd jaar terug het onafgebroken kanongebulder, het trommelvuur, van de meer dan 1200 ingezette kanonnen van de Duitse aanval te horen was. Meer dan één miljoen granaten op de eerste dag van de slag aan de Maas, Verdun, ze zou in bijna een jaar driehonderd keer één soldaat treffen en resultaat zijn van een gedachtekronkel van generaal Erich von Falkenhayn die op deze wijze het Franse leger heeft trachten dood te laten bloeden.

Bijna 200 kilometer in de omtrek was 't inferno te horen en 't is de geschiedenis in gegaan als de grootste veldslag aller tijden, benevens de meest zinloze. De vraag is: gaat zoiets zich herhalen?

Huiver vult de lucht; wie een -Russische- beer grieft, loopt risico; reeds zijn er signalen. Het hoogmoedige Eurodenken lijkt de realiteitszin te hebben verduisterd of er wordt moedwillig op aangestuurd in een tijd dat ene Mario Dragi biljetten laat bijdrukken ter grootte van de Nederlandse pensioenreserves. Rumoer allom, en verdachte acties; een verdrag met een land waar, zeventig jaar na dato, antisemitische gevoelens en tendensen nog springlevend aanwezig zijn; ik gruw.

Maar de partij zet zich, zonder zich wat van de geschiedenis en bestudeerde theorie aan te trekken, voort in een onverkwikkelijke richting.

Zoals bij mijn tegenstander met de zwarte stukken afgelopen donderdag; nauwelijk nog enige beweging mogelijk waarna een desastreus mat binnen enkele zetten volgen zal; met welke partij dan ook.

Plots is ze dan terug; het trommelvuur.

Aldus schreef ome Willem.

.