Langs de noordgrens, nadat eerst Echternach en Saarbrücken werd aangedaan; vier adressen en evenzoveel landen; een schets.
Lange tijd mist langs de Sauer, beginnend vanaf Diekirch; daarna een blik op een lange, woelige zilverslang schitterend in de zon terwijl ik uit het dal steeds hoger klom, Trier tegemoet.
Meertijds eenzaam; alleen in Wemperhard even tijdens het vullen van de brandstoftank een bekend gezicht; de prijs van de diesel inmiddels tot 93 cent gezonken. Een speltbol met kaas en tomaat benevens een zwarte koffie; dan weer verder.
Merkwaardig stukje grensgebied tussen het oude Saarland en Frankrijk; Sarreguemines, een oude grensplaats met een enorm spoorwegemplacement en daarna de weg af via Bitche naar Hagueneau; zonnig najaarsweer.
Nog twee of drie reisjes en 't jaar is weer om. Inmiddels ontstaat er steeds meer een sfeer die ongrijpbaar is; buiten het gezichtsveld van de mensheid lijkt zich een ontzaglijke en absurde geschiedenis af te spelen waarvan de weerspiegeling zich in de vlakte van het oude Ninevé openbaard; ik huiver.
Oude, eeuwenoude woorden vlammen op. Straten vol lijken, brullende vulkanen terwijl de ene na de andere leugen gretig tot waarheid wordt verheven.
Nog is er eten, nog is er voedsel, hier teveel, daar te weinig, maar in de Franse superwinkel zijn de karretjes minder vol dan voorheen.
Kale bomen en vroeg invallende duisternis; kerstboomkopende consumenten; men maakt zich druk over van alles en nogwat; het steeds dichter aankomende gevaar wordt weggedrukt; "nu even niet".
Mensen; vreemde wezens. Liever een leugen die goed smaakt dan een glas bittere waarheid.
Adus schreef ome Willem.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel van T-Mobile