Toch nog vroeg op, dat wel, in alle stilte van de morgenstond op weg en nog voor het daglicht lossen te Amsterdam waarna er geladen werd voor een dorpje aan de Maas, Druten, waar ik via Tiel en Beneden Leeuwen nog voor het middaguur terecht kwam, ja, nog voor het middaguur weer terug in Amsterdam was om de kar voor de tweede keer te vullen, dit keer voor twee adressen bij onze oosterburen, twee adressen niet ver van het voormalige IJzeren Gordijn.
Onderwijl stond de radio aan: een dagje Nederland en ik kon luisteren naar radio één, tussen divers oorlognieuws naar langdurig gezwets, onder andere geleuter over het gebruik van cameratoezicht bij voetbalwedstrijden: of de scheidsrechter wel de juiste beslissing nam en wie de werkelijkheid van zulk een berichtgeving overdenkt, moet zich toch wel verbazen en zich afvragen of dergelijk aangedikt nieuws dat zowat in elk nieuwsbulletin naar buiten werd gebracht niet een symptoom is van verregaande platvloersheid van onze samenleving, een platvloersheid die inmiddels met haar wapenen, radio, televisie en de krant, grote delen van ons denken heeft gekoloniseerd.
Ook veel in 't nieuws, de herdenking in Luik, honderd jaar na "dato", toen Duitse troepen België binnenvielen en een abrupt einde maakte aan alle illusie van die tijd; in die eerste week vielen reeds duizenden doden; vandaag werden ze herdacht, gezamenlijk, door vertegenwoordigers van de vijandelijke naties van weleer; met toespraken die allen doorspekt waren van de later tot stand gekomen Europese Eenheid; en dat die na 1945 er voor zorgde dat het voordien ruziënde Europa tot op heden gevrijwaard bleef van orelogen.
Voordat ik vertrok nog even langs de autodokter voor verhelping van een kleine storing, maar dan rond drie uur, de baan op naar 't oosten, Amersfoort, Apeldoorn en Hengelo voorbij, de grens over en nog voor Osnabrück was de rij-tijd op en kwam ook de berichtgeving van radio één, voorheen Hilversum één niet meer bij me binnen.
Intussen lijkt niets zo gevaarlijk als de zelfverzekerdheid waarmee de Europese Unie met haar vermeende succes van haar oorlogsvrije periode pronkt, maar hoe langer hoe meer dit Europa zwelgt en verdringt in (sociaal) onrecht, hoe langer het wacht om 't platvloerse oppervlakkigheid te wreken, hoe schokkender, schrijnender haar gevolgen.
Maar zover is het nog niet: tegen die tijd hoor ik het vast wel; laat ik me weer koloniseren door radio één.
Aldus schreef ome Willem.
---