Inmiddels zijn reeds weer dagen verstreken. En zijn we weer naar huis teruggekeerd. Een terugreis die voorbeeldig verliep, eigenlijk volgens het boekje; dwars door de Ligurische Alpen, net daar, waar ze overgaan in de Apennijnen, via eindeloos mooie wegen de Passo della Cisa over, ooit een doorgaande weg tussen Parma en La Spezia voordat de nevengelegen snelweg in 1974 open ging. Later nog, ouderwets, via de Passo di Sempione en Zwitserland naar Frankrijk gereden, over de Vue des Alpes, Morteau en Luxemburg.
Na een koele Nederlandse ontvangst, later, op vrijdag, de oude trouwe DAF opgehaald waarmee ik vanaf maandag weer met werkvakantie zal gaan.
We zullen gaan zien wat de komende weken zullen brengen. En vooral; hoe.
Aldus schreef ome Willem.
