Daar ging het dan weer, het gaan deze week, eerst naar Zwolle waar de vracht uit Noidans naar toe moest, maar vanwege het ontbreken van twee cijfers en één enkele letter op de vrachtbrief kon -of wilde- men de vracht niet aannemen en het gevolg was weer een internationaal rondje telefoneren en melen, koffie drinken en De Spits lezen; na twee uur op de cijfers wachten kon de handel er eindelijk uit. Daarna in Emst even wat ophalen en toen naar de thuishaven in Amsterdam om lading voor de rest van de week op te pikken. Rond een uur of drie kon ik vertrekken.
Even voor die tijd ontving ik een meelbericht op mijn Zwarte Bes, een bericht over een Roemeense benden die in het bezit zouden zijn van ingenieuze sleutelhangers die ze bij -onder meer- tankstations zouden uitdelen, maar waar een "sjip" in zou zitten waarmee men de ontvanger overal zou kunnen volgen. Zo zouden ze weten dat betrokken persoon niet thuis zou zijn en vervolgens bij hem inbreken en bij het bericht zat een verzoek het bericht zo snel en veel mogelijk te verspreiden.
Door wat nevelig en waterkoud weer vertrok ik, en ter nagedachtenis aan Frans Peter Schubert duwde ik, enigszins eerbiedig, een CD met de "tragische" symfonie in de geleider, vandaag, de negentiende november, de dag dat hij, in 1828, op 31-jarige leeftijd overleed. Intussen blikte ik vanaf de ring over het Amsterdamse Buitenveldert en naar links, in de richting van dat gedeelte waar zich de Schubertstraat bevindt, de stad die vanwege de steeds kalere bomen en laaghangende grijze wolken alsmede door de droeve klanken vanuit de geluidsboxen een zwijgende somberheid uitstraalde.
Intuatief kopieerde ik alleen de inhoud van het bericht, waarom precies, weet ik niet, en duwde het de elektronische snelweg om de "waarschuwing" te verspreiden, maar al dra sloeg enige twijfel toe. Immers kom ik langs menig tankstation en een dergelijk vernuftige hanger werd mij nooit aangeboden. Trouwens; ook in de verdere inhoud drong bij mij steeds meer twijfel binnen.
Nauwelijks een uur later, ik was net Utrecht gepasseerd, ontving ik van een trouwe lezer een bericht dat het hier ging om een hoax, een woord, dat ik tot aan vandaag niet kende, maar door een gluurmoment op goegel leerde ik snel dat een hoax een "fop"-bericht is, soms, of zelfs vaak, onschuldig, maar soms ook dat in het bericht een "virusje" of iets dergelijks kan worden meegezonden.
Bij Breda was het al weer donker, België doorreed ik in het donker, Antwerpen, Grimbergen, Brussel, Nivelles, en zo voorts, totdat ik bij Rocroi de grens met Frankrijk passeerde. Daarna nog een uurtje verder, eerst door getrotseerde dikke mist en even later onder een heldere, open hemel versiert met een kleine schillemaan.
Opzij van een uitzichtloos aardappelveld ging de handrem er op; het was weer welletjes. Rondom mij heen geen enkel geluid, geen verlichting te zien dan enkel de sterrenpracht, reeds enige tijd serene stilte, het geluid van niet voorbijkomend verkeer en ook geen andere tot de moderne beschaving gerekende geluiden. En ook de hoax zie ik hier niet.
Aldus schreef ome Willem.
---