Altijd weer goed, altijd weer prettig om na een korte periode van afwezigheid weer terug te zijn in Frankrijk, te reizen door de onafzienbare gekapte broodvelden, velden die ook dit jaar weer hebben gegeven en waar alleen nog hier en daar akkers suikerbiet zijn achtergebleven.
Maar 't bleef wel lang donker, deze morgen, het eerste schemerlicht zag ik pas voorbij Nandrin en eindelijk bij Saint-Hubert, midden in de Ardennen, was het helemaal dag geworden.
Nee, geen vijf zoals doorgaans wordt aangenomen, maar zeven, zeven stuks schreef hij er, het eerste toen hij pas dertien was, toen zijn latere leermeester Mozart nog aan zijn echt grote werken, zoals de Ponti-operas, moest beginnen.
Voorlopig bleef het droog, de dichtgetrokken lucht vertoonde boven de Franse glooiingen hier en daar nog zonnengaten, soms onbereikbare blauwe plekken, ver weg, de wegen leken weer stiller dan ooit; Vouziers, Someppy Tahure en Suippes, pas bij Vitry le François kwamen de eerste spetters.
Hij was gewoon zijn eigen werken van een nummer, een opusnummer, te voorzien, maar er bleek heel wat muziek op schrift te staan waarvan hij de inhoud had gewogen, maar te licht had bevonden: het bleef achter, ongenummerd, in zijn archief.
Nog zette de regen niet echt door, de weg naar Brienne en Bar sur Aube bleef nog tamelijk droog en pas later, een twee uur voor Lyon, kwam het fors naar beneden en het zag er niet naar uit dat er spoedig een einde aan kwam. Gezellig, knus Nederlands regenweer ofschoon ik in Frankrijk ben, regen tegen het cabinedak.
Na het verscheiden van de componist kwam ze weer boven water, maar omdat hijzelf de eerste vijf al had genummerd, ging het archiefstuk de boeken in als een WoO-nummer (Werk ohne Opusnummer) en werd het de naam "het nulde" meegegeven, een pianoconcert dat slechts zelden wordt uitgevoerd (in Nederland tot nu toe nog nooit), maar wel een van jeugdige schoonheid waar onmiskenbaar de invloeden van de grote Haydn te bespeuren zijn.
Enkele lantaarns verspreiden summier licht, ze vervagen door de damp dat van het regenwater afkomt, buiten is het stil, geheimzinnig stil op de klank die de regen voortbrengt na, een klank die harmonieus samenvalt met pianostroven van het nulde van Ludwig, het nulde klavierconcert dat via de "luit"sprekers door de stuurhut klinkt.
Aldus schreef ome Willem.
---
