Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

maandag 17 september 2012

De mening.

Tot aan Chalon sur Saône kwam ik nog, de stad waar meneer Niepce (spreek uit: Njepse) als uitvinder werd geboren en getogen, ja, zelfs rond 1820 de eerste foto, na een belichtingstijd van meer dan acht uur, op een metalen plaat wist vast te leggen en bij het eerste bezoek liep ik dan ook pardoes het plein op waar zijn standbeeld zich bevond en nam er een foto van, daarbij bedenkend dat hij toch in de verste verte niet had kunnen bevroeden hoe dat tegenwoordig, 200 jaar later, met een digitale camera plaats vindt.

De mens spreekt veelvuldig over zijn of haar mening, en in termen; ik ben het er wel danwel niet mee eens, men deelt meningen of deelt de mening van anderen niet, zoveel mensen zoveel meningen, lijkt wel.

Vroeg in de morgen weer vertrokken, op weg via de prachtige doorgaande weg over Avallon naar Auxerre, karmozijnen kleuren bij opkomende zon, prachtige mistwolken in de dalen, steeds meer gevallen blad, het najaar loert en wacht af totdat het zijn kans kan grijpen de zomer voor goed dit jaar te verjagen.

Maar een mening is altijd bezijden de waarheid, een mening klopt niet, klopt nooit, het is een indirect bewijs dat elke waarheid, zoals Nietzsche schreef, een vergissing is, maar hoe krachtiger de mening, hoe fataler de vergissing.

De mistflaren werden minder na gelang de dageraad vorderde, rond de middag kwam ik, net onder Parijs, in het desolate oord Bondoufle, bij het losadres, aan, voor de "docs" stond niemand, er zou wel snel gelost worden, dacht ik, maar wat een vergissing. Ondanks het feit dat er niets te doen was, bleef de lading in de kar omdat de handel op dinsdag stond. Niet lossen dus, dus uitgewerkt, en zo verliet ik het (niet)losoord en ging op weg naar een veilige overnachtingsplek, Rungis, de "markthallen" van parijs waar allerlei groeten, fruit, vlees en bloemen voor Parijs worden verhandeld.

Als zeven miljoen Parijzenaars gemiddeld één onsje kaas per week eten, heb je daar ongeveer vijf volle opleggers kaas per dag voor nodig, hetzelfde geldt natuurlijk voor vis, vlees, fruit en groente, dit om enigszins een idee te geven wat er dagelijks op zo'n markt om gaat.

Een mening is gebaseerd op onbewuste angst, op een meer niet, dan wel weten, vooral op een niet willen weten, een mening is blasphemie, ze zijn oorzaak van onmin, strijd en misverstand, meningen valen altijd; meningen zijn gemeen.

Rungis ligt niet ver van Parijs, alleen Villejuif ligt er nog tussen, dus bezocht ik, onverwachts, de metropool, snorde met de tweewieler bij Port d' Italy het centrum binnen en nadat ik over de Mont Parnasse en langs een dependance van de Sorbonne kwam kwam ik al snel aan bij het werk van ingenieur Eifel, de toren, die eigenlijk als brug zou gaan functioneren maar waar nooit iets van gekomen is.

Hoe klemmender de mening, hoe dwazer de mens. Een mening verondersteld een weten, maar slechts een weten tegenover een niet weten, een niet weten dat meer inhoud in zich heeft dan het summiere weten waarom de mening werd gebaseerd. Helaas: de meeste meningen worden als goden vereerd!

Natuurlijk, de Chaps d' Elysee moest ik ook even op en als een soort te laat binnenkomende tourrenner snorde ik van de Arc de Triumpfe naar het Place de la Concorde waarna ik weer de Seine overstak en terugtrapte naar het brave Dafje.

Wie wijs is en verstandig houd er geen mening op na, maar overziet, overziet hetgeen gebeurt en plaatst dat in het kader van de geschiedenis dat soms historie wordt, weet ook, hoeveel meningen, achteraf, door de loop en tijden heen, werden gelogenstraft. Indien de mens zich eens zou ontmenen, zou er meer onderling begrip onstaan.

Daar ben ik van overtuigd.

Aldus schreef ome Willem.
---