Om mij heen was het, toen ik de kloostervensters weer open trok, naast donker, ook wit, spierwit, door de afgelopen nacht gevallen sneeuw, maar gelukkig was er van vallen geen sprake meer en ik vertrok de duistere nacht weer in.
Niet lang na vertrek kwam ik langs de oude stad Brno, voorheen bekend als Brünn, de hoofdstad van Moravië -want de Bohemen had ik na Jihlava achter mij gelaten- waar zich vlak na de wereldoorlog een waar drama afspeelde, want zoals overal in Tsjechoslowakije werden alle minderheden (Duitsers, Hongaren)verdreven (zelfs de duits sprekende Joden die de concentratiekampen hadden overleefd!) wat heeft geleid tot nog eens een slordige twee miljoen -vergeten- doden.
In Brno kwam dit echter wel tot een héél gruwelijk exces, want in mum van tijd werden alle duitstaligen uit hun huizen gehaald en moesten direct lopend naar de ongeveer 50 kilometer verderop gelegen Oostenrijkse grens om daar te worden gedropt wat in één etmaal duizenden doden tot gevolg had.
Overigens had niemand minder dan Winston Churchill deze "verdrijvingen" goedgekeurd en zelfs aangemoedigd, want, zo zei hij: "Verdrijving is de methode die, zoals we hebben kunnen zien, het meest bevredigend en blijvend zal zijn. Er behoort geen vermenging van bevolkingen te zijn die eindeloos problemen veroorzaken," maar of hij ook deze methode op het oog had, waag ik toch wel te betwijfelen, maar duidelijk lijkt mij dat hij geen liefhebber was van een multi-culturele samenleving.
Na Brno kwam ik langs Brna, Slavkov u Brna, de plek waar, ruim een eeuw voor de gruwel van Brno, de zogenaamde driekeizerslag plaats vond, vlak naast Slavkov u Brna bij een dorpje dat toen nog Austerlitz heette en nadat deze slag door Napoleon werd gewonnen kreeg de piramide in mijn dorp van de Hertog van Ragusa als aandenken aan die gewonnen slag de naam Austerliz en ontstond er een dorpje met dezelfde naam en voor zover ik mij heug de enige plaatsnaam in Nederland die op een z eindigt.
Overigens, niet lang nadat de Hertog van Ragusa dit eerbetoon aan de keizer verleende, heeft deze veldheer Napoleon op naargeestige wijze in de steek gelaten wat weer tot gevolg heeft gehad dat sindsdien ragusé een frans woord voor verraden is.
Vanaf Brna kwam ik na een goed uur snorren aan op het losadres te Otrokovice, onder de rook van Zlin, dat, samen met Otrokovice, lange tijd onder invloed stond van ene Thomas Bata'a, een grootindustieel die hier een enorme schoenenindustrie tot ontwikkeling bracht en dit zelfs later over de hele wereld heeft geëxporteerd. Het Brabandse Batadorp herinnert hier aan en ouderen onder ons weten nog wel dat de Pressburg (Duits voor Bratislava) schoenen en de bata winkels de scapino's en schoenenreuzen van weleer waren.
Een tijd lang heeft Zlin nog Gotwaldov geheten, zo tussen 1948 en 1988, want de eerste communistische en naoorlogse president, Klement Gotwald, was zo ijdel was dat hij een stad naar zichzelf liet noemen, maar na de gordijnval kreeg het al snel zijn oude vertrouwde naam weer terug.
Het lossen ging overigens wonderwel erg snel en ook de retourlading die ik weghaalde twee dorpjes verderop, zat er lekker gauw in zodat ik rond twaalf uur weer met de grill de andere kant op stond en de terugreis aanvaardde.
Dat verliep niet geheel vlekkeloos, want enorme windstoten en sneeuwregens striemden de voorruit van het Dafje en ik kreeg welhaast een beetje medelijden met hem. Vervelend werd het toen het donker begon en het water met de sneeuwsoep op het glinsterende asfalt mij het gezicht ernstig belemmerde en ik naarstig tussen de strepen manoeuvreerde om maar niet een tegenligger of in de berm te raken.
Dat nu het voertuig thans ongeschonden hier, in Nepomuk, op de parkeerplek staat, houdt in dat dit ook deze keer weer is gelukt.
En ook het Dafje heeft mij deze keer niet ragusé, verraden.
Aldus schreef ome Willem.
P.S. Het hertogdom Ragusa was de stad Dubrovnic en omgeving, gelegen in het huidige Kroatië. Grappig is dat dit het allereerste land is geweest dat door de net ontstane Verenigde Staten van Noord Amerika werd erkent. De hertog heeft, voor hij in onmin geraakte met de keizer, zijn gebied vrijwillig geheel aan Napoleon afgestaan.
---
