Nou, dat was me ook wat moois, werd ik vanmorgen bij het krieken wakker, blijkt die knaagschuur gewoon nog dicht te zijn, dus maar weggereden naar het losadres en hoewel mijn lostijd pas om een uur of zeven was kon ik gelijk aan het dok en binnen een mum was ik leeg terwijl het nog voor half zeven was, dus toen maar gelijk richting Saint Remy de Provence opgegaan en na een kilometer of vijftien stopte ik bij een echte ouderwetse frans vroege vogelscafe met een boulangerie er naast. Na verfrissing, koffie en croissant weer de baan op, vlak lang het dorp van de wijnkunstenaar Gerard Eureaud, Garons, en toen bij Nimes de snelweg, of eigenlijk een bijna tweeduizend jaar oude route, de Via Domitia, op, langs Montpellier en Beziers en rechts van Beziers, een goed half uur gaans, wonen Frans en Hanni, twee bekenden die regelmatig lezende met mij meereizen, en de spaanse hammen en wijnverkoper Raimond, die woont er ook, maar vandaag moest ik weer met gezwinde spoed door, Narbonne voorbij waar ik de snelweg verliet en over Port Leucate verder ging, maar vanaf Perpignan weer die lelijke snelweg op, de "bult" over en daarna weer de snelweg verlatende richting die stad gereden waar schilder Salvador Dali en uitvinder van de duikboot, de techneut Monturiol, zijn geboren en dat dit Figuras is dat tijdens de spaanse burgeroorlog volledig werd vernield hoef ik u natuurlijk niet te vertellen. Pas omstreeks 1960 is men met de wederopbouw van dit plaatje begonnen en vandaag pikte ik daar net voor de middag de eerste vracht weer op. Daarna koers gezet voorbij Barcelona, een stad die ik niet fijn vind en onprettig, maar even ten zuiden, midden in de bergen ligt, net naast San Sardunia, het mooie Saint Pau d'Ordal en daar kreeg ik ook een hele hus. Toen de terugreis begonnen, Manresa, Berga en tweehonderd meter voor de grens was de tijd op en stond ik in puigcerda, een oud stadje dat een centrumpje heeft boven op een steile heuvel en met inspanning van al mijn krachten klauterde ik via trapjes en steile steegjes naar boven waar ik hijgend aankwam. Daarboven heb ik het schemeren afgewacht, twee plaatselijke horaca-exploitanten van wat omzet voorzien en tot slot weer teruggewandeld. Om mij heen kijkend is nog geen spoor van de maan te zien terwijl de lucht kraakhelder is. Koude berglucht valt, soms met hevige vlagen, op het DAFje neer en daarop zal ik lekker kunnen slapen zo. Immers was het al vroeg lekker op temperatuur, een graad of 25 en later, in Spanje, zelfs beduidend meer en alle bloemen, rozen, margrieten, spirea's, lagastroemia's, rode papavers, gele brem en nog veel meer doen lekker hun best om zich te laten zien wat aangenaam voor het oog is dat immers niet verzadigd wordt door het kijken. Morgen is er weer een dag.
Aldus schreef ome Willem.
---
