Het was maar een klein stukje terug vanmorgen vroeg en ik stond al voor zevenen bij het laadadres want die duitsers, in de chauffeursmond nogal een bokworsten genoemd, beginnen vaak vroeg en dat was ook zo. Even na zevenen kwam een wat zenuwachtige duitser in een mercedes sportwagen aanrijden en voor half acht zaten de pakjes er in, maar het kantoor, dat elders was gevestigd, was nog niet in aktie dus kon ik pas om half negen vertrekken naar de volgende klant en daar naar toe was een prachtige reis, eerst een klein stukje snelweg en bij Stromberg er af en vandaar over een tamelijk slingerend en smal weggetje naar Simmern en vandaar via Kirchberg naar Zell am Mosel en toen de rivier even volgen, dan oversteken en naar boven, naar Wittlich gereden wat naar het naar boven rijden geweldige vergezichten gaf. Na wittlich weer eventjes een stukje snelweg en vervolgens bij Bitburg, de stad bekend om zijn Bitburger Bier (Bitte ein Bit), er weer af waarna ik de weg richting Vianden nam, maar ook op die weg halverwege afsloeg om via Dasburg te rijden. Dat was niet mis, ik belandde op een geasfalteerd geitenpad met hellingen van achttien procent en bochten die ik nauwelijks kon nemen terwijl er regelmatig een grote adelaar mij nieuwsgierig volgde en gade sloeg. Uiteindelijk kwam ik net na de middag aan bij het laadadres in Lenzweiler en nadat ik na een uur in tien minuten mijn lading had, heb ik nog tot na vieren op documenten gewacht en toen die er ook toen niet waren ben ik in overleg met de plenning maar weggereden met als argument dat men de documenten dan maar moet faxen of zo. Immers bij nog langer wachten zou dit kunnen leiden tot overschrijding van de wettelijke arbeidstijd, maar ja, dat beseft men bij veel bedrijven kennelijk nog niet. Het laatste stuk moge bekend zijn, even snel een stop op Weiswampach en om negen uur vijftien, net binnen de arbeidstijd, thuis.
Aldus schreef ome Willem.
---