Nou, dat hielp! Woensdagmorgen meldde ik mij als eerste bij een enorm distributie-centrum, Geodis genaamd en gaf het voertuignummer alsmede het te laden ordernummer door. Normaal duurt het bij dit soort bedrijven enorm lang voordat je goed en wel vertrekt, maar nu nam de hele procedure minder dan 45 minuten in beslag. Kennelijk had de knoflook zijn werk gedaan en nadat ik Rouen aan de oostkant kort doorreed sloeg ik links af en reed door de tunnel naar boven, Picardie tegemoet. Jaren lang reden weg dwars door Rouen met slingerende bochten naar boven, dwars door een oud woongebied, naar Bois Guillaume, wat vertaald Willemsbos betekent. Daarna was er sprake van een omleiding, maar nog altijd door een stadsgebied en pas veel later kwam er de tunnel door de krijtrotsen want de noordkant van de Seine bestaat hier uit rechtoplopende rotsen. Nadat ik in Les Hayons een lekker eitje voor de brunch had opgesmikkeld de weg genomen naar Abbeville en vandaar via Hesdin naar Fruges, een dorpje met een uitzonderlijk steile helling met onderaan een scherpe bocht naar links en het heeft me altijd verbaasd dat de oude huizen er nog steeds staan en er kennelijk nog nooit een drama heeft plaatsgevonden in vorm van een niet meer te houden rollende massa. Vervolgens na fruges rechtsaf geslagen naar Dennebroeucq, zo ongeveer waar oorspronkelijk Frans Vlaanderen ooit begon, en toen naar Aire sur la Lys, Steenberque, Hazebrouck en zo koetelde ik bij Abele West Vlaanderen binnen, en toen volgde nog Poperinge, Ieper en ik deed even wat boodschappen in Menen, nam een stuk snelweg tot voorbij Roeselare omdat ik weinig trek in Antwerpse file had, reed over Tielt en Aalter en vervolgens kwam ik over binnenwegen even voorbij Evergem op de weg naar Zelzate, via Sas van Gent naar de weg door de Westerscheldetunnel en vervolgens nog over de zeelandbrug waar het stormachtig hard waaide. Om kort te gaan, anderhalf uur later was ome Willem, zonder filestilstand, weer thuis
Aldus schreef ome Willem.
---