Soms kan het nog, het vrachtvoertuig tegen de dorpskern aan en onder frisgroene bomen parkeren en dat is wat ik zojuist gedaan heb nadat ik vanmorgen om vier uur, toen het al enigszins begon te dagen en de maanschil aan een wolk leek te hangen, werd weggebracht naar station Amersfoort, daar de trein nam naar Amsterdam dewelker trein tussen Baarn en Hilversum ruim een kwartier vertraging had vanwege uitgelopen werkzaamheden elders op het spoor en ik uiteindelijk om een uur of zes bij mijn DAFje aankwam die, als ik het goed zag, van blijdschap mij snel even een knipoog gaf en nadat ik eerst naar Almere ging om er twee klanten ter laden reed ik aansluitend naar Wormerveer om nog eens twee paletten te laden voor Canada via Le Havre (waar het dan de boot op gaat). Echter nadat ik mij op het adres had aangemeld deelde een zaankanter mij op zangerige toon mede dat het vandaag maandag was en de handel pas dinsdag, morgen dus, klaar zou zijn waarna in onverrichter zaken terugkeerde naar Amsterdam, aldaar nog wat klusjes deed, en vervolgens mijn goederen in de kar propte en wegknorde. Na enige tijd passeerde ik Breds, Antwerpen, Brussel en Charleroi en nam daar de doodstille en verkeersarme N 53, een weg die volgens mij door Georges Remy werd nagetekend en gebruikt voor het album "de zeven kristallenbollen", naar Beaumont en nadat ik dit uitgestorven en vergeten stadje om half negen passeerde reed ik een tien minuten later bij Hestrud Frankrijk binnen, vervolgde de weg naar Soltre le Chateau en nog voor negenen sloeg ik links af de N 2 in en kwam even later in Avesnes waar ik mijn voertuig parkeerde op een plek en wijze waarmee ik dit bericht begon. Het donkert enigszins, enkele brozums maken herrie met hun brommerts terwijl, als het weer stil is, boven mij de kraaien krassen. Een verkeerslicht voor mij zie ik steeds zinloos van kleur wisselen daar er al een uur geen voertuig voorbij kwam. Hier begon het al eerder, maar ik Nederland begon het vandaag precies zeventig jaar geleden, de militaire inval in opdracht van een naargeestige snordragende man die met misdaad en militair geweld van Europa één land wilde maken waar hij en zijn handlangers dan de lakens zouden gaan uitdelen.
Helaas, en dit is een persoonlijk helaas mijnerzijds, is Europa nu, zeventig jaar na dato, toch nog één en in een unie verenigd, maar gelukkig is dat wel op een andere wijze tot stand gekomen dan weleer.
Nog even, en ik ga de oogjes sluiten.
Aldus schreef ome Willem.
---